حدیث نفس

چند روزه دلشوره سراغم اومده.هرروز که به یکشنبه نزدیکتر میشد حال منم خرابتر میشه.(البته فکر میکنم اگر از اطرافیان بپرسید، جوابشون متفاوت با حالم باشم)

بالاخره ساعتها گذشتند و شب از پس روز و روز از پی شب رسید تا عقربه های ساعت نشون دادن ۴ بعد از ظهر شده.

از خدا حافظی های فرودگاه بگذریم. خاطره تلخی بود. اما تلخی فراقی که شیرینی وصالی رو در پی داشت.

الان سوار بر یک هواپیمای ایرباس ۷۴۷ ثانیه به ثانیه به فرودگاه جده نزدیکتر میشویم.

نکته ای که این بالا بارها از ذهنم گذشت این بود که:

"همیشه بالای ابرها‌‌، آسمان آفتابی است"