حدیث نفس

 برخی معتقدند که حوادث پس از انتخابات تمام شده، فتنه شکست خورده و جنبش سبز دیگر وجود خارجی ندارد. اما شواهد و قرائن نشان می دهد فتنه گران مصمم اند به طرق مختلف، آتش جنگ نرم را (هر چند زیر خاکستر) برافروخته نگه دارند. در ادامه به ذکر یک نمونه (از میان صدها نمونه مشابه) خواهیم پرداخت و به کمک آن، روشهای مقابله با "حملات نرم" مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در پایان پیشنهاد ایجاد سازمانهایی موازی برای پدافند غیرعامل در جنگ نرم مطرح خواهد شد.

اگر ماجراهای 72 شهید جنبش سبز را به خاطر داشته باشید، لابد نام شهید احمد کارگر نجاتی را به خاطر دارید. وی هجدهمین نفر در این لیست جنجالی محسوب می شد، که البته بعدها ادعای زنده بودن کرد! [1و2].

اخیراً، خانمی به نام منزلت محمدی که ادعا می کند مادر این شهید است، چندین مرتبه با رسانه های فارسی زبان غیرایرانی نظیر بی بی سی فارسی (15 تیر 89) و روزآنلاین (2 خرداد 89) مصاحبه نموده و راجع به نحوه کشته شدن، تدفین و حتی ترس از برگزاری مراسم سالگرد وی توضیحاتی ارائه کرده است. چند روز پیش نیز سایت سحام نیوز یکی از این مصاحبه ها را مجدداً منتشر نموده است [3].

چیزی که واضح است آن است که متاسفانه چندین نفر از هموطنان ما در این حوادث جان خود را از دست داده اند. این جانب ضمن عرض تسلیت به کلیه بازماندگان، لازم می دانم در مورد مطلب فوق نکاتی را به عرض برسانم.

در مورد اینکه مطلب فوق الذکر چقدر صحت دارد، قضیه از دو حالت خارج نیست.

* روایت نقل شده در رسانه های وابسته به اپوزیسیون (و البته سایت سحام نیوز) صحیح است. در نتیجه "احمد" واقعا در حوادث پس از انتخابات (و در کهریزک) شهید شده و شکایت مادر و خانواده وی نیز به جایی نرسیده است. در این حالت، نظام موظف است جلوی چنین ظلمی را گرفته و با کسانی که در رسیدگی به پرونده ایشان اهمال کرده اند برخورد کند. البته واقعاً این سوال باقی می ماند که: نظام جمهوری اسلامی، که پرونده بازداشتگاه کهریزک (با چندین شاکی و متهم) را تا مرحله صدور حکم قصاص برای متهمین پیش برده است، به چه دلیل باید وجود یکی از مقتولین این ماجرا را انکار کند؟!

* روایت نقل شده در رسانه های طرفدار نظام جمهوری اسلامی صحیح است. در این حالت فردی به نام منزلت محمدی یا اصلاً وجود ندارد، یا اگر وجود دارد حقیقت را نمی گوید، و فردی به نام احمد کارگر نجاتی در این حوادث شهید نشده است.

بررسی صحت و سقم این ماجرا از راستی آزمایی ماجرای ترانه موسوی [4] بسیار ساده تر است. در مورد "احمد"، علاوه بر عکسی که سایت بی بی سی فارسی منتشر کرده است، مطالب متعدد دیگری نیز توسط همین رسانه ها مشخص شده است. برای مثال، مشخصاً ادعا شده که وی در کهریزک به سر برده است، و در هنگام فوت در بیمارستان لقمان بستری بوده، و تاریخ و محل فوت و همچنین تاریخ و محل خاکسپاری به طور دقیق مشخص شده است. درستی یا نادرستی این ادعاها به راحتی قابل بررسی است. البته گاهی اوقات قضایا روشن تر از آن هستند که بشود انکارشان کرد و ماه همیشه زیر ابر پنهان نمی ماند [5].

حال، نظام جمهوری اسلامی، که برقراری عدالت را جزء اهداف اولیه خود می داند، در واکنش با این ماجرا چگونه باید برخورد کند؟

به نظر نگارنده، سه نوع واکنش در این زمینه قابل تعریف است.

الف: واکنش نهادهای مسوول: در این زمینه، قوه قضاییه یا پلیس یا حتی وزارت بهداشت و بهشت زهرا می توانند بررسی های لازم را انجام دهند و افکار عمومی را در جریان میزان درستی ادعاهای مطرح شده قرار دهند. در صورت اثبات دروغگویی این رسانه ها، قوه قضاییه نیز موظف است با مسوولان سایت سحام نیوز به اتهام نشر اکاذیب به طور قاطع برخورد نماید.

ب: واکنش مطبوعات و رسانه ها: در کشورهای غربی، رسانه ها گاهی به عنوان رکن چهارم دمکراسی مطرح می شوند. به عقیده نگارنده، رسانه های مستقل هوادار نظام این قابلیت (و وظیفه) را دارند که ابعاد ادعاشده در این ماجرا را بررسی کنند. در صورتی که کوتاهی ای از جانب نظام وجود داشته انتقاد کنند؛ و اگر روشن شود اصل خبر کذب بوده و هدف آن تشویش اذهان عمومی و ایجاد حس بی اعتمادی به نظام بوده است، با افشاگری بموقع، این توطئه را نیز نقش بر آب کنند. صدا و سیما (و بخصوص بخش خبری بیست و سی) قبلاً در این زمینه تلاش زیادی کرده، هر چند عملکرد آنها نیز قطعاً خالی از اشکال نبوده است. در این زمینه لازم است رسانه های مستقل فعال تر عمل کنند، چرا که صدا و سیما در ایران به عنوان یک نهاد وابسته به حکومت شناخته می شود.

ج: واکنش مردمی: مقام رهبری در بیانات خود نسل جوان، نخبگان فکری و خصوصاً دانشجویان را افسران جوان در جبهه مقابله با جنگ نرم معرفی می کند [6]. این تعبیر، همه جوانان و دانشجویان هوادار نظام را موظف می کند به هر نحو ممکن با حملات ضدانقلاب مقابله کنند. تعبیر "افسران" نشان می دهد که نسل جوان در این زمینه باید ابتکار عمل به خرج دهد، نه صرفاً مانند یک سرباز منتظر صدور فرمان برای مقابله باشد. به عنوان مثال فضای مجازی (مانند وبلاگها) منطقه ای است که اپوزیسیون به شدت تلاش می کند روی آن سرمایه گذاری کند. در مثال احمد کارگر نجاتی، ساده ترین کاری که جوانان می توانند در این زمینه انجام دهند، مطالعه موضوع و یافتن تناقض های آشکاری است که در ادعاهای منتشرشده در این زمینه وجود دارد. در مرحله بعد، در صورت کوتاهی مسوولان و رسانه ها، می توان به بررسی صحت و سقم ادعاهای مطرح شده در مورد "احمد" هم پرداخت. اگر رهبر انقلاب وظیفه تبیین حقایق را متوجه خواص می دانند [7] منظور از خواص، الزاماً افرادی نیست که منصب های رسمی و حکومتی دارند؛ بلکه تمام افرادی که جبهه حق را از جبهه باطل تشخیص می دهند و قدرت تحلیل کافی برای شناساندن جبهه باطل دارند، موظفند به این ندای "اَینَ عمار" پاسخ داده و در برابر شبهه افکنی ها و جنگ روانی به روشنگری بپردازند.


امروز، خیلی از رسانه های معاند نظام بسیار هوشمندانه تر از روشهای "هخا"مانند قدیم عمل می کنند. کافی است تجربه گردش در فضای سایبری رسانه های ضدانقلاب و "شبکه های اجتماعی" وابسته به آنها را داشته باشید (و یا اینکه ناخواسته هرزنامه های آنها برای شما ارسال شود!). خواهید دید که این رسانه های به ظاهر مستقل، چگونه عمل می کنند: یک روز همگی این سایت ها و شبکه ها به یکی از شهدای جنبش سبز می پردازند، روز بعد آتش توپخانه خود را متوجه یکی از بیانات امام خمینی در دهه 40 می کنند، بعد ناگهان همگی به اهمیت تحریم ها می پردازند، بعد یکی دیگر از شهدای جنبش سبز را دستاویز قرار می دهند... این در حالی است که در بسیاری موارد هیچ سازمان یا مقام مسوولی وجود ندارد که به این حملات سازماندهی شده بپردازد و پاسخ مناسبی برای آنها ارائه کند. در این شرایط، این سوال ممکن است برای مخاطبان این رسانه ها پیش بیاید که: اگر پاسخی وجود دارد، چرا هیچ کس پاسخگو نیست؟ چنین پرسش های بی جوابی می تواند در درازمدت به لغزیدن مخاطب به دامان ضدانقلاب بینجامد.

در حال حاضر، تعداد محدودی از بخش های خبری سیما، تعدادی از وب سایت ها و تعداد خیلی کمتری از روزنامه ها در این زمینه به ایفای نقش پرداخته اند. با این حال، وجود چند سازمان مشخص برای پایش (و مقابله سریع با) القائات رسانه های معاند به صورت تخصصی ضروری به نظر می رسد. به نظر نگارنده، سازمان های مردم نهاد و گروههای دانشجویی می توانند در این زمینه به ایفای نقش بپردازند. تنوع چنین سازمان هایی ضروری به نظر می رسد، چرا که جذب طیف وسیعتری از مخاطبان را امکان پذیر می کند و در صورتی که ضدانقلاب نوک پیکان انتقام و تخریب خود را متوجه یکی از آنها کند، همواره سازمان های دیگری وجود خواهند داشت که به ایفای نقش بپردازند. اگر چنین سازمانهایی ایجاد شوند، می توان امیدوار بود به منزله یک سیستم ایمنی قوی عمل کرده و در درازمدت بدنه نظام را از بسیاری از آسیبها محافظت کند. آمادگی، به طوری که در صورت وقوع حمله میزان آسیب پذیری به حداقل برسد، پدافند غیرعامل نامیده می شود. متاسفانه این موضوع در جنگ نرم تا حدی مغفول مانده [8]، در صورتی که ضرورت آن غیرقابل انکار است. اصولاً وجود یک سیستم قوی پدافند غیرعامل، باعث می شود یک مهاجم ذی شعور در بسیاری از موارد از تهاجم منصرف شود، چرا که خواهد دانست این کار همچون سر به دیوار کوبیدن است.
منابع:

[1] "نگاهی دقیقتر به 72 تن"
http://alef.ir/1388/content/view/53084/85

[2] "تا اطلاع ثانوی فاتحه"، احمد کارگر نجاتی، سایت الف به نقل از وبلاگ احمدک
http://alef.ir/1388/content/view/53504

[3] مصاحبه مسیح علی نژاد با منزلت محمدی، نقل شده در سایت سحام نیوز
http://www.sahamnews.org/?p=5636

شایان ذکر است خانم علی نژاد پیش از انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته با روزنامه اعتماد ملی همکاری داشت، اما پس از انتخابات به سرعت از کشور خارج شد و به اپوزیسیون خارج نشین پیوست. اینکه چگونه ارگان رسمی حزب اعتماد ملی، در سکوت یا غفلت متولیان امر، شهامت پیدا می کند تا به بازنشر مطالب ضدانقلاب بپردازد، جای پرسش دارد.

[4] نتایج پیگيریها درباره هويت ترانه موسوی، سایت الف:
http://alef.ir/1388/content/view/54170/83

[5] فیلمی در مورد سعیده پورآقایی، از "شهدای" جنبش سبز:
http://alef.ir/1388/content/view/53975

[6] بیانات مقام معظم رهبری در دیدار دانشجویان و نخبگان علمی:
http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=7908

[7] سخنرانی رهبر انقلاب در دیدار اعضای دفتر رهبری و سپاه حفاظت ولى امر
http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=7770

[8] پدافند غیرعامل جنگ نرم، سایت الف
http://alef.ir/1388/content/view/79366